Tranen in de auto, op een maandag ochtend nadat een jonge vrouw, Charlie, haar verhaal deed op de radio over de zelfdoding van haar beide ouders afgelopen zomer. Ze hield het niet droog, die sterke, dappere Charlie. En ik dus ook niet.
Charlie vertelde, op de dag van de mentale gezondheid, dat ze dankbaar was omdat ze afgelopen jaren het zelf wel eens moeilijk had en in haar eigen proces handvaten had aangereikt gekregen. Handvaten die haar vandaag helpen om de zelfdoding van haar mama en papa te plaatsen en te verwerken.
Handvaten die haar ouders niet hadden, nooit hadden geleerd. Geen tijd meer over hadden om ze te leren. Want ook hun roep om hulp kwam te laat om het tij nog te keren. Charlie had, tijdens haar eigen mentale donkere periode, hulp gevraagd en gekregen. Gelukkig maar.
Het verhaal greep me aan en kleurde mijn ochtend. Die tranen waren er niet om alleen om Charlie maar voor iedereen die het vandaag moeilijk heeft, jong en oud. Ik hoor teveel verhalen van mensen die niet goed in hun vel en hoofd zitten. Omwille van zovéél uiteenlopende redenen. Wat me vooral opvalt in de verhalen die tot bij ons komen, voornamelijk verhalen van ondernemers dus, is dat ontbreken van die handvaten. Ik heb het gevoel dat ‘onze’ feelgood ondernemers wel durven vertellen over hun (soms wankele) mentale gezondheid. En dat ze op zoek gaan naar hulp, naar handvaten, als het zover is. Zoveel lef hebben ze doorgaans wel.
Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat we vaak te laat zijn en kansen missen. Logisch toch, je roept doorgaans pas om hulp als je al ‘ver’ zit. Dan word je nog eens geacht om een therapie/handvaten te zoeken en vinden die bij je passen. En alsof dat nog niet genoeg is, moet je net in die moeilijke periode de handvaten en technieken nog leren kennen én ze consequent leren toepassen. Hoedoededa?
Zo vertelde ik onlangs nog tegen iemand wat mij helpt om (grotendeels) positief in het leven te blijven staan. Ik heb geleerd om de signalen van mijn dips te herkennen. En grijp dan bewust terug naar wat voor mij werkt. Kruip een keertje meer in die jacuzzi. Las een pauzemomentje in in de zon. Schrijf blogs zoals deze. Geniet bewust van iedere knuffel. Lees een boek. Plak stickers in mijn Succesplanner. Kijk een werkelijk hersenloze serie of film. Ga op stap met vriendinnen. Mep tegen padel balletjes. Breng dagen door in jogging, zonder make-up en met wollige sokjes. Of ga in werk-overdrive (ook dat lucht op).
Ondernemen volgens de feelgood principes heeft mijn mentale weerbaarheid alleen maar versterkt. En niet alleen die van mij, blijkt uit feedback en reviews. Zo getuigde onlangs iemand dat feelgood ondernemen en het Essentials traject een nieuwe versie van zichzelf naar boven bracht. Een sterkere, krachtigere versie. Het is een heel erg vaak voorkomende “bijwerking” van feelgood ondernemen, samen met een aantal stevige handvaten.
Je vaart er wel bij, op persoonlijk en business vlak. Feelgood ondernemen, dat is ondernemen vanuit een sterke visie, missie, strategie en met een stevige portie impact. Die strategie geeft helderheid, rust, vertrouwen, richting en een doel. Zorgt ervoor dat je je kan omringen met mensen die je oprecht absoluut geweldig leuk/intelligent/uitdagend vindt, terwijl je doet wat je graag doet.
Overgiet dat alles met een goeie dosis humor en tadaaa: feelgood factor x10. De wereld ziet er een instant een pak rooskleuriger uit.
Denk je nu: dat wil ik ook!? Het kan, op een manier die bij jou én je bedrijf past. Hoe? Dat ontdekken we graag samen met met jou in een losse, diepgaande babbel zonder verplichtingen.
Een berichtje brengt de bal aan het rollen…